8 april – 17 juni: 7 mei

Vanaf
vandaag werk ik vijf dagen in een groepje. Ray Simpson leidt een cursus, ‘Oud
geloof en nieuwe missie’, met ons als cursisten rondom hem in de luie
leunstoelen van de lounge. Lastig, zo rond twee uur ’s middags, na een goed
voorziene lunch. We wisselen onze achtergrond uit. Er is nog een dominee bij
met studieverlof, maar zij heeft langer de tijd: vanaf februari heeft ze van
haar bisschop in de Episcopal Church, USA, verlof gekregen. De eerste maand
ging ze naar Hedi, om vrijwilligerswerk te doen voor de wederopbouw. Hedi?
Haydie? Ik kan dat doel niet zo goed plaatsen. ‘Dat grote eiland, waar zo’n
aardbeving was.’ O, Haïti. De uitspraak van al die soorten Engels goed oppikken
valt niet mee.
’s Ochtends had ik al net zo iets, met de Australische vrijwilligers die zeven
jaar op een eiland hadden gezeten, voor de Wycliffs, bij Papua Nieuw Guinea. Over
vlees eten ging het. Eens in de maand arriveerde daar een schip met voedsel,
maar het vlees was altijd al bedorven als het aankwam. Of ze dan geen kippen
hadden? Nou, ze hadden 24 just hutched chucks mee willen nemen, maar die
mochten het vliegtuigje niet in. De vriend die ze een paar dagen later met de
helikopter nabracht had er nog maar 17 over. Tegen dat ze bij hen waren leefden
er nog 6. Inmiddels versta ik het allemaal aardig, maar die rare klinkers – just
hatched chicken klinkt toch logischer.
Serieus moest het natuurlijk ook worden. Wat is het nu precies, Keltisch-christelijke spiritualiteit?
Het is duidelijk dat het Simpson niet lekker zit dat er veel kritiek is op de
term. Is het geen containerbegrip, zo’n woord als een grote bak waar je van
allerlei dingen in kunt gooien, je schudt wat en dan valt er vanzelf wel een
betekenis uit? We zullen zien, deze dagen – hoe dan ook helpt het om lijnen te
trekken, bepaalde elementen in geloven, denken en handelen met elkaar te
verbinden.

De kelderkapel van de Open Gate – foto Marleen B.Berg
Vandaag
Psalm 105. Ook over geschiedenis, een handjevol vreemde zwervers, van hier naar
daar, naar overal, naar Angstland, naar de woestijn, naar bevrijding. Een lang
verhaal, het houdt niet op. Wat weet je aan het einde nog over het begin?
Een tichel wordt van mijn schouder
getild,
ik hoef het onmogelijk zware
niet meer te dragen.
Ongehoorde verhalen!
Wonderen onbedaarlijk!
Sommige verhalen blijven hangen, ergens, tussen de mensen, nog na eeuwen. Ze
maken geschiedenis. En ze vormen het heden. Is dat spiritualiteit – dat wat je
verbindt met een ondergrondse stroom?
Hij scheurde de rotsen open,
dan gutste het water in stromen
midden in de woestijn.

10 weken
studieverlof: de betekenis van keltisch-christelijke spiritualiteit voor de
christelijke gemeente nu en morgen. Een regelmatig verslag. Aan het slot steeds
aandacht voor de Psalm die ik vandaag las, in de versies van Huub Oosterhuis,
150 psalmen vrij, en soms ook Jim Cotter, Out of the Silence into the Silence, of de voorlopers daarvan, By stony
Paths, A version of Psalms 51-100 en
Towards the City, A version of Psalms 101-150.