Een hartelijk familiehotel. We hebben de kamer tot 12.00, en
besluiten pas op te ruimen na de kerkdienst. We kiezen voor de Lutherse
gemeente, hier vlakbij, een vriendelijk gebouw, en je weet er zeker dat een dienst
ongeveer een uur duurt. Bovendien hebben we goede herinneringen aan vroeger,
toen we nog in Zwolle wonen. En dus leveren we de kamersleutel in, en vertellen
dat we er nog even op uit gaan, voordat we straks uitchecken.
‘Nog wat leuks gedaan?’, vraagt onze gastvrouw hartelijk,
als we terugkomen. Ze is zo rond de 30, schat ik, op en top vriendelijkheid. ‘Zeker’,
zegt Marleen, ‘we zijn naar de kerk geweest.’ Verbeeld ik het me nu? Een
wandeling, sportschool, terrasje pikken, museum (maar op zondag voor 11.00?) ,
dat zou vast een gesprek hebben opgeleverd. Maar nu hapert ze even. ‘O, leuk’,
zegt ze vriendelijk. Hoe ga je dan verder? Dus maar niet. En vanzelf loopt het
gesprek verder, over het museum waar we gisteren waren, en waar ze duidelijk
veel meer verstand van heeft, de schilderijen van Jeroen Krabbé en de foto’s
van Pieter Henket.
Nog wat leuks gedaan. Naar de kerk geweest. Jazeker!
Spannend!
Dag Roel,
Nog even wat gemijmerd over de conversatie tussen jullie en de gastvrouw. Jullie waren weinig specifiek. ‘De kerk’, wat is dat? ‘Ik ben naar een museum gegaan’, maar wat heb daar beleefd, wat trof me? Welke vooronderstellingen leven er bij de gastvrouw? Zeker, we hebben samen wat liederen gezongen, zeker, we hebben verstilling gezocht, zeker, we hebben nagedacht over een levensvraag, dan klinkt het al heel anders. Wellicht was de reactie dan ook anders geweest.
Van Noorderlicht naar Oosterlig (Pretoria).
Vandag lieflike Lentedag hier by ons.
Groete, Louis en Cizelle.