De boodschap is duidelijk: kom niet naar onze kerk!
Twee jaar geleden besloot de lutherse gemeente met de mooie naam, House For All
Sinners and Saints, om de morgendienst te splitsen. Het paste er allemaal niet
meer in, de gemeenteleden en de tientallen tot honderden bezoekers van buiten.
De aantrekkingskracht was even groot, dacht voorganger, ds. Nadia Bolz-Weber;
maar het is maar tijdelijk, straks kunnen we weer terug naar een dienst per
zondag.
Maar het was niet tijdelijk. Overal vandaan blijven de
mensen komen. Dit willen ze ook wel eens meemaken. Een lutherse kerk met de
rijkdom van de liturgische traditie, de eenvoud van a cappella zang, een grote
participatie van gemeenteleden, de vanzelfsprekende betrokkenheid van homo,
lesbo, transgender en queer, en vooral de charismatische voorganger, met
tattoos die het hele kerkelijk jaar vertonen.
Nu moet het maar over zijn met al dat bezoek. Ze gaan weer terug naar één dienst per zondag. Alleen voor eigen mensen. Nadia, de dominee, heeft haar
spreekbeurtenrooster op internet staan, (‘assuming I don’t suddenly convert to
Branch Davidianism’ – humor is een tamelijk onmisbaar kenmerk van de ware kerk)
zodat ieder die meer wil weten en aan haar boeken en films niet genoeg heeft
langs kan komen. Maar laat
mijn kerk met rust! We zijn geen attractie! Ik wil voor en na de dienst
klaar staan voor mijn gemeenteleden! Sorry, ik weet ook niet hoe het anders
moet! Begin anders zelf maar met net zo iets?
Het is leuk nieuws, eigenlijk, in het weekend dat de leiding
van de kerk van Marc Driscoll de stekker eruit heeft getrokken. Driscoll, de
‘cussing pastor’, de voorganger-ego-tripper die een imperium heeft opgebouwd
met vijftien kerken, waar men simultaan naar zijn preken op een groot scherm
keek, die boeken schreef die de beststellerslijsten haalden omdat hij ze met
kerkgeld in het groot zelf weer terugkocht, die mensen die een vraag stelden
gruwelijk kon uitschelden.
Kijkend naar christelijk geloof in de Verenigde Staten gaat
de aandacht graag naar de megakerken, de Driscollfiguren, de homohaters, de
rechtse rakkers. Maar ondertussen springt er aan de andere kant van het
kerkelijk spectrum van alles vrolijk rond, ongehinderd door de pijn van de vooroordelen.
De HFASS heeft een prachtig filmpje gemaakt, waarin gemeenteleden reageren op een vraag,
die door een organisatie aan hen gesteld was: ‘Hoe gaat u om met het probleem
van homoseksualiteit.’ Eén voor één in steeds andere toonsoorten vertellen ze
vrolijk, intens, serieus, of gewoon zomaar hoe ze als mens geen probleem zijn, maar de kerk vertegenwoordigen, zoals ze zijn. (‘We are
not an issue, we are the church‘.)
Dat inclusieve, ras- en genderproblemen overschrijdende
gedrag, vind je overal. In een bijzondere video interviewt Krista Tippett
voorganger Nadia, tijdens een openluchtmeeting van de Wild Goose, een Iona-achtige
happening van open christelijke kerken. Hoe
kan je nu dominee zijn in een kerk met een bisschop, vraagt Julia. Jij kunt toch helemaal niet tegen
autoriteit? ‘Als er geen bisschop was, zou die om mij moeten worden
uitgevonden’, reageert Nadia. ‘Juist
iemand als ik moet eens in het jaar tegen het licht worden gehouden door iemand
die me vraagt of het goed met me gaat, en of alles wat ik bedacht had wel zo
handig was.’
Wie meer wil weten, de video is een openbaring – het voorbijrijden
van een lawaaiige vrachttrein maakt een gesprek onmogelijk, maar a cappella
zingen niet, dus begint de hele club ‘Amazing grace’ te zingen, en zo nog wat
aardige details.
Daarnaast is er de facebookpagina van Nadia die ons op de hoogte houdt van wat in de gemeente gebeurt.
En nog iets over de naam van de kerk: voor Nadia viel alles
over God en geloof, mens-zijn en vrouw-zijn op z’n plaats toen ze de lutherse
gedachte hoorde: een mens is ‘simul justus ac peccator’, tegelijk rechtvaardig
en zondaar. Niet: of of, maar
en en. Samen met andere ‘en ens’, gewone mensen, die leven van de genade van God. Dan is geloven een weg om te groeien,
te leren, het leven te genieten. En dus is ze met hart en ziel dominee van een
kerk waar er maar een van kan zijn. En die geen pottenkijkers meer nodig heeft.
Met een knipoog reageert een van haar facebookvrienden:
‘I, for one, am horribly disappointed. I was looking forward to HFASS becoming a multi-site
mega-congregation with video links back to the “Mother Ship” and a
controversial, personality-cult-stoking asshat at the top.’ – ‘Wat mij betreft,
ik ben gruwelijk teleurgesteld. Ik had me al helemaal verheugd op de dag
dat HFASS een gemeente zou zijn met allemaal nevenvestigingen, met videolinks
naar het Moederschip, en met een echte dwaas als controversiële cultfiguur aan het
hoofd.’
