We zien elkaar vaak op zondagmorgen bij de wisseling van
dienst. Als NoorderLichters vertrekken we na kerkdienst en koffie, de mensen
van de Mar Benyamin arriveren voor de mis. Dan groeten we elkaar, wisselen we
vragen en goede woorden uit. Nee, vreemden voor elkaar zijn we niet. Maar onze
diensten zijn toch wel heel anders. Nederlandstalig, met orgel of vleugel, lang
niet altijd avondmaal – bij ons. Bij Mar Benyamin in het Aramees, met onbegeleide
zang, elke viering met eucharistie, wierook, een lange en oude liturgie.
Ontmoeting moet op een ander moment plaatsvinden:
zondagmiddag. De Assyriërs komen uit Alkmaar, Breda, Werkendam, door de week
zijn ze hier niet. Deze zondag hadden we afgesproken met elkaar te spreken over
het jaarthema van de NoorderLicht, ‘In de steigers’. Als aanloop de
bijbeltekst, Efeziërs 3: 18, 19 : Dan
zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen
begrijpen, ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat,
opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid.
foto Samuel Ibrahim
Dan volgt een gesprek. Geen discussie, van acht tegen acht,
maar een onderlinge ontmoeting. Wie heeft jou geholpen de lengte en breedte van
Gods liefde te kennen? Wie maakte voor jou de weg met God begaanbaar? Welke steigers
hielpen, om je geloof stevigheid te bieden?
Het werd een rijke uitwisseling. Een aartsbisschop die een jonge
soldaat in het leger van Saddam Hoessein houvast bood in zijn christelijk
geloof. Een basisschool in het Noorden van Nederland die een jonge assyrische vluchteling
in dagelijks gebed en bijbellezing een schat meegaf. Een moeder die met vreugde het evangelie
deelde in de kerk in Den Haag. Een man met vele beperkingen die zicht had op
het Koninkrijk van God en het doorgaf. Iemand die de ruimte voelde om in de
kerkdienst zijn eigen weg te delen. Een vrouw die een ervaring die ze als kind
had, God zo dichtbij, nog voelde als was het de dag van gisteren.
Ook vragen kwamen langs. ‘Met
alle heiligen’ – wie zijn dat dan? Zijn dat die heiligen van de kerk van
Rome, waarvan enkelen de moord op mensen van onze kerk van het Oosten
aangemoedigd hebben? Of kan ik dat zijn, tegelijk door God aangenomen én
zondaar? Is ‘heilig’ toch niet vooral een woord van relatie, van wat je voor
een ander betekent? Geen statisch begrip, een vakje waar sommigen wel, de
meesten niet in thuis horen, maar een mens in wie de aanwezigheid van de Geest
te ervaren is?
Het goede, dat wat straalt, dat wat licht geeft, dat is het
heilige. Dat delen we met elkaar. En zo praten we, over wat allemaal zou ‘moeten’,
meer jonge kerkgangers, vaker bidden, en dat wat de ontvangen, vooral dat: de
genade van de ontmoeting in Christus naam. Of we nog vaker zo’n ontmoeting kunnen
hebben, zeggen we op het laatst. En onze gast, ds. Trinette Verhoeven, dankt de
Heilige voor de ontmoeting, hier en nu, en in het leven van alledag. En we
vragen om een vervolg. Want als ‘vreemden’, met andere achtergronden, leren we
elkaar beter kijken naar wie we zelf zijn. En naar wat we geloven. En blijken
we geen vreemden, maar kunnen we samen bidden, in het Nederlands en in het Aramees.
Amin!
