Op de vierde zondag in de veertigdagentijd vieren we ieder jaar de tafel van de Heer. Het is een ‘lichtere zondag’ dan de andere vijf in deze periode, het wit van Pasen schemert al door het paars van de lijdenstijd heen. Ook deze zondag, 22 maart, zingen we het tafelgebed en staan een schaal en een kan op tafel. Maar ze blijven leeg.
detail stola vierde zondag Veertigdagen, Gré van den Berg-Bakker
Er is wel meer dat leeg blijft, deze weken. De stoel voor de gasten in het verpleeghuis, dat is het eerste waar ik aan denk. De bussen die voor ons huis langsrijden, veel minder in aantal ook dan anders, op een veel legere Boulevard. De plaats aan tafel, waar iemand ziek is. Elke leegte verwijst naar een vervulling. Houdt een hoop levend. Smaakt naar meer.
Het is belangrijk dat we dat durven zeggen, tegen elkaar, en de leegte zo laten als die is. Pas als we daar de tijd voor nemen kunnen we ook weer verder. Een van de aspecten van het avondmaal is: uitzien naar de bruiloft van het Lam. De maaltijd waar voor ieder plaats is. Dat element zullen we vast en zeker ervaren zondag. Dat mag ons ook hoop geven. En verbondenheid met elkaar.
Gezegende zondag!
