Kop schuin kop recht
stap links stap rechts
een kleine hup,
een halve voet opzij:
een man fietst langs, de blik
gericht op niets,
er zat nog nooit een vogel op zijn pad.
Direct daarna die vrouw in zwart gekleed,
half hollend hele dagen onderweg,
vanwaar waarheen Gechazi?,
en niemand weet waarom.
De kauw kan het niet schelen.
De mensen doen maar wat.
En zelf- en doelbewust
eet hij de restjes op.
Een beetje vogel is een goede mensenkenner.
In het boshijgerslaantje op mijn driewieler maak ik dat ook mee….. In de tuin van Nieuw Beerschoten stond
de vergaderboom van de kauwen, waar zij 2x per dag God dankten…. en ja poepten. Men zei, die boom moet omgehakt…. oud en lastig….. luid protesterend vloog de zwerm naar de tuin van de Breul.
Ha Ansje, tja, menselijke gastvrijheid kent nogal wat beperkingen. Zeker als het om zwarte kraaiachtige vogels gaat merk je dat direct. Wie de echte plaag vormt – op die vraag geven we dan maar even geen antwoord.
groet!