We missen de kerkgang, we missen het avondmaal, het delen van die ene tafel. Ook als we straks in juni of juli weer voorzichtig terugkomen in de kerkzaal zal dat toch nog niet vanzelf gaan. Voor de tussentijd kunnen we het ons ‘te binnen brengen’. Bijvoorbeeld met deze tekst, uit het tafelgebed, vertaald vanuit een Schotse bron. Ik kies hem, omdat er zoveel aanraking, nabijheid, liefde in naar voren komt.
Heilige God, u geeft zoveel meer dan wat wij kunnen geven!
Met dank en eerbied gedenken wij hem
die onze gastheer en onze redder is.
Hij werd geboren in het duister,
als ons eigen vlees en bloed, zo kwam hij.
Gedoopt werd hij in solidariteit met allen
die verlangen naar een betere wereld,
hij raakte de mensen aan die met hun ziekte hem zouden kunnen besmetten,
hij at met de mensen die zijn naam naar beneden konden halen,
als ons eigen vlees en bloed, zo kwam hij.
In ieder gewoon mens herkende hij het unieke,
dode traditie vormde hij om tot levend geloof,
hij troostte en schokte,
maakte heel en bracht in verwarring,
als ons eigen vlees en bloed, zo kwam hij.
En toen: genegeerd door wie hem gevolgd hadden,
gekruisigd door wie bang voor hem waren,
dood, begraven,
verdoemd naar de hel –
totdat de hemel zijn opstanding eiste
en hij opstond om alles wat wij geruïneerd hadden op te richten.
Ons eigen vlees en bloed,
hem houden we hoog,
Jezus is zijn naam.
God, heilig, genadig,
die hier nu bij ons is,
zend uw heilige Geest
over dit brood en deze beker,
en vul ze met de volheid van Jezus Christus.
En terwijl we delen in deze heilige gaven,
geef dat de Geest ons voedt, omhelst en verandert
totdat we door het geheim van uw genade
weten dat we zijn eigen vlees en bloed zijn,
en de keus maken om Christus lief te hebben en te volgen,
nu en altijd.
Amen.
Uit ‘Vieren met teksten van de Wild Goose Resource Group’, Utrecht 2018, vertaling van Wee Worship Book 5, door Roel Bosch.
