eerder geplaatst: 9 oktober 2010
Misschien moet ik toch maar overstappen naar een andere krant. Ik zal er geen beter kabinet van krijgen, maar wel betere berichtgeving, wellicht. Dat schiet door me heen, nu ik een mailtje krijg met de links naar stukjes over het overlijden van Willem Vogel.
Er gaat geen vergadering van de redactie van het nieuwe Liedboek voorbij, of zijn naam valt. Vrijwel geen kerkdienst in een groot deel van protestants Nederland, of er wordt niet minstens één lied van hem gezongen. ‘Wat zijn de goede vruchten die groeien aan de Geest’, ‘Wij moeten Gode zingen’, ‘De Heer richt op zijn berg een maaltijd aan.’ (252, 301, 27 LvdK)

90 jaar oud is hij geworden, zijn dood was te voorzien. Des te beter dat het Nederlands Dagblad er dan toch ook nog wat heel recente citaten van zijn opvolger, Christiaan Winter, over weet op te nemen. Over Vogel, en zijn plastic tas van de notenboer op de markt: ‘Altijd verse noten’. Of over hoe hij zijn wijsjes zo wilde schrijven dat ook mensen zonder conservatoriumopleiding ze konden zingen.

Het NRC kiest ervoor hem in een bredere culturele context te plaatsen. Zijn werk heeft betekenis voor meer dan een binnenkring; hoeveel organisten heeft hij met zijn voorspelboek niet kunnen afhelpen van het vormloos gefantaseer!
In Trouw niets van dat alles. Een paar regels, en de mededeling dat zijn werk door cantorijen werd uitgevoerd. Vogel is dood, en voor wat de krant betreft: cantorijen zijn dood, belangstelling krant is dood. Ach, misschien komt er over een paar weken nog een In Memoriam. Maar teveel aandacht voor die oudere generatie past natuurlijk niet in het profiel.

Ik hoor daar nu inmiddels ook wel bij, die oudere generatie. ‘Wij moeten Gode zingen’ (een gedateerde titel met die vocatief-vorm van de naam God) zong ik al voordat het liedboek uitkwam. 1969, denk ik, in een zangspel, Daniël. Mooie klanken zaten daarin, we zongen het graag. Ik speelde de rol van Daniël, en zong ook een paar versjes solo. Nee, mijn liefde voor vogels en zingen ligt niet alleen daaraan. Maar het komt nu wel weer boven. En dat is goed zo.
Voor morgen is de liturgie al klaar, en dit keer niets van Vogel. Maar hij blijft terugkomen, reken maar, ook in het Liedboek 2012.