Zingen in kathedralen – dat is een hele eer. In de zomer,
wanneer alle kathedrale koren op vakantie zijn, rijdt een grote carrousel dwars
door Groot-Brittannië. Is het niet een eer om in een kerk van aanzien te mogen
zingen? Bovendien, je ziet zo nog eens wat van de wereld en de kerk. Het moet
een hele organisatie zijn, zeker als een koor niet zeven dagen op een plaats
blijft maar gaat toeren.
Ja, ook Nederlandse koren doen graag mee in deze zingende
rondedans, maar die kwam ik nu niet tegen. Wél een koor uit Derby, de ‘Girls of
Derby Cathedral Choir’; gewoonlijk zingen deze meisjes in Derby Cathedral op
maandagavond de Evensong. Een beginnerskoor, zonder grote
verantwoordelijkheden. Maar tegelijk ook een koor dat een goede zangscholing
krijgt, gevarieerde muziek zingt, en trots is op het resultaat.
Deze week zijn ze op tournee, op eigen kosten, krijgen we te
horen. We kunnen helpen door een CD te kopen bij de uitgang. En door te
luisteren. Het is wel een bijzondere omgeving: de Episcopale Kathedraal van
Inverness. Een soort Klein-Engeland in Schotland, zo voelt het wel. Een kerk
met een hoog altaar, een kapel met mooie iconen en kaarsjes, en keurige heren
en dames van boven de 70 die bij de ingang het programma uitdelen. 
Het kijken naar de Master of the Music maakt me wel wat
zenuwachtig – een stijve lange man in een groot rood gewaad, met hoekige en
snelle gebaren. Maar als hij zich na de eerste nummers omdraait en gaat
spreken, ontdooit hij helemaal. Een eenvoudige toelichting bij elk nummer, een
paar aardige woorden over de zangers en over de organist, het wordt een mooi
uur. Met als uitsmijter het enige stuk dat ze uit het hoofd kennen, ‘For the
Beauty of the Earth’, van John Rutter. Jammer dat ik niet mee mag zingen.
Wat een traditie, denk ik. Dat jonge mensen zo
vanzelfsprekend zingen, meisjes van 10 tot 16 samen in een koor, elkaar bij de
les houden, op hoger plan brengen. Het hoeft niet overal – maar toch mooi als
mensen daar van tijd zich aan kunnen optrekken. Zodat muziek in de kerk niet
een grootste gemene deler wordt van wat iedereen wel zo’n beetje kan, maar een
breed spectrum van muziek: spontaan meegezongen, tot dat waar nog wat te leren
valt.
Deze Master of Music, kanunnik Peter Gould, heeft het goed
voor elkaar: op de enkele zondag dat er geen ander koor aanwezig is kan hij met
de meisjes de kathedraal van Derby vullen, met de ‘Mis van de simpelheid’ van
Jean Langlais. Je zou er een reis voor maken!
