The Book of Common Prayer gaat al eeuwen met de Anglicaanse Kerk mee.
Voor elke dag een ochtend- en avondgebed. Elke voorganger wordt geacht
deze getijden, dit ritme, van de kerk ook aan te houden, liefst in de
kerk, maar toch in elk geval thuis. Gebeitelde teksten die lang in het
onderbewustzijn van velen voortleefden. ‘From the rising of the sun unto
the going down of the same, the name of the Lord be praised!’. Een
zinsbouw die ontzettend 1600 is, maar dat geeft niet.
Een drietal
originele theologen uit de VS stak de koppen bij elkaar en maakte een
nieuwe versie. Enuma Okoro, schrijver van ‘The Reluctant Pilgrim’,
Jonathan Wilson-Hartgrove, directeur van de ‘School for Conversion’
(school van bekering, ommekeer), en Shane Claiborne, schrijver van ‘The
Irresistible Revolution’ en ‘Jesus for President’, oprichter van ‘The
Simple Way’, van radicale geloofsgemeenschappen, veegden hun tafels
schoon en maakten een boek waarin bidden een vreugde is.
Levensgeschiedenissen van broeder Juniperus en Henri Nouwen, afschaffers
van slavernij en vechters voor vrouwenstemrecht wisselen Johannes
Chrysostomos en andere oude kerkvaders af. Bijbelteksten die net even
anders overkomen, zo, in dit verband. De titel:
‘Common Prayer, a liturgy for ordinary radicals’, Zondervan.com 2010.

Hier een tekst voor het begin van de sabbat. Een gebed.

Lord of
Creation,
create in
us a new rhythm of life
composed of
hours that sustain rather than stress,
of days
that deliver rather than destroy,
of time
that tickles rather than tackles.

Lord of
Liberation,
by the
rhythm of your truth, set us free
from the
bondage and baggage that break us,
from the
Pharaohs and fellows who fail us,
from the
plans and pursuits that prey upon us.

Lord of
Resurrection,
may we be
raised into the rhythm of your new life,
dead to
deceitful calendars,
dead to
fleeting friend requests,
dead to the
empty peace of our accomplishments.

To our
packed-full planners, we bid, ‘Peace!’
To our
over-caffeinated consciences, we say, ‘Cease!’
To our
suffocating selves, Lord, grant release.

Drowning in
a sea of deadlines and death chimes,
we rest in
you, our lifeline.

By your ever-restful
grace,
allow us to
enter your Sabbath rest
as your
Sabbath rest enters into us.

In the name
of our Creator,
our
Liberator,
our
Resurrection and Life,
we pray.
Amen.

Een proeve tot vertaling:

God, Schepper,
schep in ons een nieuw levensritme,
met uren die ons dragen, niet opjagen,
met dagen die wat bieden, niet breken,
met tijd die verwarmt, niet verwart.

God, Bevrijder,
maak ons vrij door het ritme van uw waarheid,
vrij van boeien en banden die ons beklemmen,
vrij van bazen en maten die ons in de steek laten,
vrij van plannetjes en programma’s die op ons azen.

God, Opgestane,
mogen we opgewekt worden en leven in het ritme van uw nieuwe
leven,
dood voor doortrapte agenda’s,
dood voor verzoeken van voorbijvliegende vrienden,
dood voor de voze vrede van dat waar we zo trots op zijn.

Tot onze volle agenda zeggen we: ‘Vrede!’
Tot ons geweten, gekalmeerd met teveel koffie, zeggen we:
‘Nu stoppen!’
En voor ons ik, dat zichzelf verstikt, bidden we: ‘God,
schenk vrijheid.’

Terwijl we dreigen te verdrinken in een zee van deadlines en
doodsklokken
zoeken we onze rust in U, reddingsboei, levenslijn.

We bidden tot U, altijd de rust zelve: genade!
Doe ons binnengaan in de rust van uw Sabbath,
zoals uw Sabbathsrust bij ons naar binnen gaat.

Zo bidden we in de naam van onze Schepper,
onze Bevrijder,
onze Opstanding en ons Leven.
Amen.