Dat een kleine kerk van, zeg, gemiddeld tien kerkgangers,
geen ervaren musicus tot z’n beschikking heeft is geen wonder. Hoe doe je het
dan? In Nederland maakte ik bij vieringen door de week wel een cd-speler mee,
altijd een beetje zenuwenwerk: krijgen we echt het goede nummer op het goede
moment? En is met deze track eigenlijk wel goed mee te zingen?

In het Verenigd Koninkrijk is dat nog veel meer een
probleem. In afgelopen jaren maakte ik al heel wat ingeblikte muziek mee, en
zelfs een preek op video. Deze zomer, in Bunessan, ja, inderdaad, van ‘Morning
has broken’, op het eiland Mull, stond een mij onbekend apparaat vooraan in de
kerk: the Hymnal Plus. Een soort minicomputer met een groot display; de persoon
die het bediende stond steeds even op, drukte op het volgende icoontje, en een
lied begon. Steeds een regel vooraf, zodat we konden gaan staan, daarna ons
gezang.

Eigenlijk was het een ideale oplossing. Om de stemmen een
beetje te helpen, en zeker die van de dominee, een lage alt, waren alle tunes
drie tonen lager gezet. Als je dat een musicus vraagt weigert die, maar dit
apparaat doet gewoon alles wat je wilt. Enthousiast geworden zoek ik thuis de site op, https://www.hymntechnology.com/ . Ik
leer daar dat er nog veel meer mogelijk is: ze hadden ook nog een ritmesectie
kunnen toevoegen, of het orgel van een grote kathedraal kunnen laten klinken,
daar in Bunessan. Of een heel orkest met strijkers en al.

En het meest bijzondere: ze spelen ook in op het
onvolkomene. Nee, The Hymnal Plus speelt alle noten goed en heeft een perfecte
timing. Maar in levend spel klinkt er weleens wat onregelmatigs door, en dat
geeft de muziek karakter. Met de functie ‘Humanise’ voeg je eenvoudig wat slordigheid
toe aan het spel. Net echt!

De kast zelf kost nogal wat, zo’n 2200 Pond, dus nog even
wachten tot de devaluatie na de Brexit. En dan heb je nog niet je eigen
liedboek: in Bunessan hadden ze voor GBP 199 het Church Hymnary 4 erbij
gevonden. Liedboek 2013 staat nog niet in de lijst, nee, maar met al die
Engelse melodieën die daarin staan komen we zeker uit de voeten.

Wel jammer dat ik niet goed kon meezingen. Die toontjes
lager bekwamen me slecht, dat om te beginnen. Maar vooral: zo karaoke zingen heeft
iets heel mechanisch. De sfeer van: wij zijn met weinig, wij zijn niet goed in
zingen, wij kunnen het niet alleen, drukte me neer. Iemand die het gewoon
durft, in te zetten, a cappella, en dan met elkaar er het mooist haalbare van
maken, zou dat niet meer lijken op de zang die harten optilt en een deur
openzet?

En o ja, er zat ook een afstandsbediening bij, daar in Bunessan, maar die deed het niet.