Roel Bosch

Van voordat de wereld begon
tot na het eind van de eeuwigheid
bent u God.
Van dat de oervloed tevoorschijn brak
totdat de wind ophoudt met jagen
bent u God.

In de immense ruimte van het universum
en in de verborgen schuilhoeken van ons hart
bent u God.
   U bent onze God,
   we zegenen u!

De wereld is zo mooi,
schoonheid zo kwetsbaar,
en dat allemaal in onze onhandige handen –
we hebben u nodig, God!
   We hebben u nodig, God!

Mensen denken dat hun kennis eindeloos is,
we moeten het doen met deze ene aarde,
en wat we niet weten, dat weten we niet –
we hebben u nodig, God!
   We hebben u nodig, God!

We kunnen heel goed leven zonder u,
we zijn vrij om tegen u in te gaan,
we zijn heel goed in het vereren van wat we zelf denken en doen –
we hebben u nodig, God!
    We hebben u nodig, God!

En toen kwam u zelf bij ons, onder ons,
u zat naast ons,
u hoorde ons praten, zag dat we u over het hoofd zagen,
u heelde onze pijn en liet toe dat we u verwondden,
u hield van ons tot het eind
en overwon onze haat, al onze haat –
we hebben u nodig, God!
   We hebben u nodig, God!

Want ú bent God, niet wij –
we hebben u nodig, God!
   We hebben u nodig, God!

tekst uit Vieren met teksten van de Iona Community, avondgebed A

God, u die ons uitdaagt, die ons verontrust,
help ons de voet dwars te zetten
alles dat dood en verderft zaait
in ons leven, in onze gemeenschap, in onze wereld.
Dat we nooit het zicht verliezen
op de kans tot verandering,
dat we steeds opnieuw verrast worden
door mensen die geloven in elkaar.

Gebed van de leiders van de Iona Community, 19 maart 2020.

Na een verbouwing van jaren zou dit voorjaar Iona Abbey weer open gaan. Gasten zouden weer komen, de vieringen weer opbloeien. In plaats daarvan zijn tot begin juli alle boekingen gecanceld en gaan vrijwilligers weer terug naar waar ze vandaan kwamen.
Vanuit de NoorderLichtgemeente hoopt een groep van 16 naar Iona te gaan, eind augustus. We wachten af, in verbondenheid. Kan het doorgaan?

‘Gathered and scattered, God is with us’, ‘Of we nu bij elkaar zijn, of her en der verspreid, uiteengejaagd, God is bij ons’, is een van de motto’s van de Iona Community. Deze dagen geldt dat zelfs van een gewone wijkgemeente, met mensen elk in hun eigen huis. En wat ook geldt: ‘steeds opnieuw verrast!’

Grote God, bekende Onbekende,
we kennen onszelf niet meer terug.

Daar staan we, met desinfectiepompjes,
met briefjes ‘buiten wachten’,
met niet meer dan één familielid op bezoek,
met de angst om naar buiten te gaan.

Van alles waren we van plan, agenda’s vol,
plechtig, belangrijk, feestelijk, zomaar een poosje weg –
en nu zijn we huismussen geworden,
zoekend naar kruimels leven.

Geef ons de ogen om die kruimels dan ook te zien.
Geef ons het hart dat klopt van liefde voor wat er gewoon altijd is,
de menselijkheid, de nabijheid, het licht van de vroege morgen.
Geef ons de ziel die geen haast heeft en geen agenda,
die zich laat voeden door het goede van een leven,
zomaar geleefd met open handen.
Geef ons de moed om iets niet te doen, niet te zeggen,
een bericht niet te verspreiden, een gedachte weg te sturen,
en te delen wat waarde heeft, wat licht verspreidt.

Deel met ons uw brood en beker, God,
ook als dat een beker is van lijden,
ook als het brood is van tranen,
voed ons met uw Geest, de kracht van uw liefde,
in Jezus Christus onze Heer.
Amen.

U laat ons volharden in wachten…
u, God van alle tijd,
u wilt dat we wachten op de goede tijd,
het moment waarop we ontdekken
wie we zijn,
waar we heen willen,
wie bij ons zal zijn
en wat we moeten doen.

Daarom danken we u:
voor de tijd waarin we wachten.

U laat ons volharden in goed zien…
u, God van alle ruimte,
u wilt dat we goed kijken op de goede en de verkeerde plaatsen
op zoek naar tekens van hoop,
naar mensen die de hoop verloren hebben,
naar beelden van hoop, een betere wereld
die opduikt tussen de teleurstellingen om de wereld zoals we die kennen.

Daarom danken we u:
voor de tijd waarin we zien en zoeken.

U laat ons volharden in liefhebben…
u, de God die ‘Liefde’ heet,
wilt dat we zijn als u –
dat we liefhebben de liefdeloze, de ongeliefde, de niet-zo-lieve;
dat we liefhebben zonder jaloezie of verborgen bedoeling, zonder dreiging;
en, dat wat het moeilijkst is,
dat we onszelf liefhebben.

Daarom danken we u:
voor de tijd van het liefhebben.

Bij dit alles houdt u het met ons vol…
bij moeilijke vragen zonder simpele antwoorden,
door onze mislukkingen heen, als we dachten dat we het wel konden,
en door een draai te geven de goede kant op, als we dachten dat het ons nooit zou lukken,
door het geduld en de aanmoediging en de liefde van anderen,
en door Jezus Christus en de Heilige Geest –
zo volhardt u met ons!

Daarom danken we u:
voor de tijd waarin u volhoudt,
voor de tijd waarin wij volhouden,
nu en altijd.
Amen.

Uit Avondgebed A, ’toen het nog heel stil was’, in ‘Vieren met teksten van de Wild Goose Resource Group, vertaald door Roel Bosch. p. 53, 54.

God, U deelt het goede nieuws dat zich sneller verspreidt dan angst,
de moed die U geeft wortelt in het hart.
Wees met ons als ongerustheid groeit ,
wees met ons als onzekerheid knaagt.
Wees aanwezig als kinderen moeilijke vragen stellen
wanneer onze ouders zo ver weg lijken,
onze naasten onbereikbaar zijn.
Breng ons te binnen dat verbondenheid niet altijd betekent
dat we die ander moeten kunnen zien, vast moeten kunnen houden,
maar dat het ook kan betekenen: in de geest verbonden zijn
met hen die zich alleen voelen.
En help ons ook te bedenken dat U, de God die mens wilt zijn,
ook de God bent die ons wegroept uit het tumult
en zegt: sta stil,
erken, Ik ben die is,
Ik ben God, die met je gaat.
Amen.

vertaald, licht bewerkt, uit een gebedstekst van de Corrymeela Community, de vredesgemeenschap die al tientallen jaren in Noord-Ierland zoekt naar wegen van verzoening. En die geleerd heeft geduld te oefenen.

Recent verscheen ‘Vieren’, teksten uit de Iona Community. Daarin vind je ook vijf teksten die woorden zoeken voor het geloof, in het stramien van de credo’s. Vanmorgen, tussen Hemelvaart en Pinksteren, landde deze in de gemeente waar ik voorging. Hij zal vast op andere plaatsen ook dienst kunnen doen.
Een manier van lezen kan zijn, dat de strofes over verschillende lezers verdeeld worden, misschien ook wel gelezen vanuit verschillende kanten van de kerk. De verbondenheid in de verscheidenheid mag blijken!

Wij geloven in God
die een zwervend volk tot zijn vriend maakte,
en het riep vanuit de slavernij de vrijheid in,
en die in Rachab, Tamar, Ruth, Batseba,
in Cyrus en Darius
van buitenstaanders ambassadeurs van Gods bedoelingen maakte.

Wij geloven in Jezus,
die vereerd werd door Perzische wijzen,
die als vluchteling asiel zocht en vond in Egypte,
die aan Syriërs de liefde van God verkondigde,
die Grieken interesseerde voor wat hij zei en deed,
wiens eerste evangelist een Samaritaanse was,
die in een Romein een geloof zonder weerga ontdekte,
die zag dat zijn kruis gedragen werd door een Libiër,
en die uitsteeg boven zijn moederland,
en zo overal aanwezig kan zijn.

Wij geloven in de heilige Geest,
die met Pinksteren bewees dat de hemel geen lievelingstaal kent,
die door de doop van de Ethiopiër duidelijk maakte dat racisme en geloof niet
samengaan,
en die kerken stichtte in oude en nieuwe werelden, in al die verschillende
culturen.

Wij geloven dat we God boven alles
kennen door Jezus
en tegelijk bevestigen we
dat God aanwezig is bij mensen
die Christus niet als hun Heer kennen.

We geloven dat het koninkrijk van
God
groter is dan de kerk
en dat de liefde van God
ons begrip te boven gaat.
Daarom vieren we dat Gods wegen niet samenvallen met onze wegen,
dat God zelf de goede bondgenoten kiest,
en zelf het recht heeft
alle menselijke verwachtingen te overstijgen.

We zegenen God voor altijd!

Uit ‘Vieren met teksten van de Wild Goose Resource Group’, vertaald door Roel Bosch, Utrecht 2018, p. 115, 116.

Voor wie vandaag stil is geworden,

door wat gebeurd is, of juist niet gebeurd, gezegd, of
niet gezegd –

voor wie stil is, omdat de vrede zo ver weg lijkt,

en verbondenheid een verzinsel, mensen alleen, op
zichzelf teruggeworpen –

dat een hand wordt uitgestoken, een traan gedroogd,
zwijgen gedeeld.

Zo bidden, zo zingen wij:

Voor wie vandaag op weg is gegaan,

onzeker misschien, maar toch op weg gegaan,

om vrede te brengen, schuld te belijden, vergeving te
schenken,

mens te zijn in uw naam –

dat op elke stap een nieuwe kan volgen, en dat de weg
niet alleen gaat.

Zo bidden, zo zingen wij:

Voor wie vandaag rust heeft en op adem komt,

uw dag viert, uw woord hoort, met uw mensen in het gras
zit,

leeft in dankbaarheid en aandacht –

dat al het goede dat we ontmoeten zich mag
vermenigvuldigen,

aanstekelijk werkt, mensen laat opademen, en uw sabbat
oproept.

Zo bidden, zo zingen wij:

voorbede bij de Taizéviering, 26 mei 2019, in de NoorderLichtkerk.